İrfan Özata - Meşrep

Meşrebime sığmaz hemen unutmak
Bende yapraklar solar solmaz açmaz
Biraz kapanırım kapalı kapılar ardına
Kendimden başkasına ziyanım olmaz

Demlenir de demlenir yokluğun bende
Kemiğe dayandı acıların tam zehirmiş
Ne sen sor ne ben söyleyeyim kalbimi
Özlemine kaşınmaktan imanı gevremiş

Off be koy oradan bir orta kahve
Sensizliğimin yorgunluğunu al unuttur
Namına yakışır namahrem sözler
Gel dudaklarınla yanaklarımı tokuştur