Lal - Veda

Yine yağmur yine hazan
Sessizce ölür ozan
Kurur ırmak kurur toprak
Dökülür yeşil yaprak

Sımsıcacık gülümserdi
Türkülerde gülüş idi
Güle sığmaz bir kuş idi
Uçup gitti sonsuzluğa

Gül yok artık dal yok artık
Türkülerde söz bitti
Omzundaki kuş yok artık Uçup gitti sonsuzluğa

Eskiyim ben artık yüzü derin karalı çizgili
Bir güvercin direnciyle bıraktım aydınlığımı
Yangın yerindeki ölüm bakışları bilmezler
Aslında ölümler mezar başındalar

Yine yağmur yine hazan
Sessizce ağla çocuk
Kurudu Irmakların,
Emziğinde bal bitti
Aşk bitti düş yitti
Ağla çocuk...