Mikyas Mon - Bak Yeniden Yazdım

Unutkanlık zamanımın dökümünü yakmakta
Geçmişle geleceği bir anda susturmakta
Düşünmemek,
dalıp gitmek derinlere,
susmaktır dinlemek,
Özlemek sebebsizcene ...

Kurşunlara hedef olup savaşta tek başına kalmaktır
Dağılmak, hem de içten dağılmak ....
Yüreklerde parçalanan sevgilerin hoşnutu olmaz
Nadir bulunun bulgular hayata yosun tutmaz

Bataklıklar ülkesinde ak yüzünde bir çizgi leke,
Yağmurlara bakıp dalan gözler kahvece,
Düşünce içerisinde , hayal perisinden akan bir bilmeceydi
umutsuzluk denizinde batık umutlar

Dağılmış hayatlar ,Yeşermeyen tohumlar
Vesveseli dudaklar , Bulunmaz adamlıklar
Paraya tapanlar , İnsanlığa laik olmamaya çalışanlar '' var Mesai başladı ve başlangıç kötüyle sonuçlu
Emri vaki yapıp çenemize yumrukları oturttu
Savunmalar her seferinde boşu buldu
çelik yelek omzum da yaralarım pansuman oldu

* Nakarat
Dur , bak yeniden yazdım boş adamlarla laf dalaştım olmadı
Sustum , gözlerimdeki nefret beni korkuttu

Küçük beyinlerle bir olup büyük işler başardım
Tek süvari , tek kural , tek ordu , tek bir kişi
Mikin başında konuşan Mikyasın Ta kendisi
Sözlerin mitingi ağır gelirse oturup izleyin

İmkanlar kısıtlı ve yaralar yeniden açıldı
tozlu raflardan indirilip bir demet saçıldı
Kanatsızca düşen ceset acıyı hissedermi söyle
ölüm soğuk bi deniz iken yaşamaksa vebalık

Köle hayatında barınmak ölümün yerinde ,
iki kuruşluk kağıda biçilen hayat sahnenizden di ,
bir tütünün yerini kalem ve kağıt kaplasaydı
Düşünen ceset olmaktan korunmuş olur du ruhun alemi

Şimdi ruhuna eklenen camı kalbinden sök at
Engelliler fotasın da bir beyin daha kaldı bak '' Bak 'Bu Şehir Çocukluğunu yaşatsada ,
yaşamının sürekliliğini devam ettirmez , anlatır

* Nakarat

Dur , bak yeniden yazdım boş adamlarla laf dalaştım olmadı
Sustum , gözlerimdeki nefret beni korkuttu