Perenal - Yük

Yükünle kabre yolculuk huzur ödermi borcunu
Yorganın ısıtmaz o kalbi içindekinden al montunu
Gitmez zamanla saniyeler bulutların yorgunu
Bu halin anca yarım gider çeyreğinde son bulur

Susuz bi gökyüzü sayalım sevgisiz gönül
Bizimki açık sahne tiyatrosu evsizin yönü
Sönermi nefesten saran birinde gerçeğin gölü
Kimisi yaşama umutsun der ki diyen ise ölü

Sövüp canlanır dilim bi anda günahlar yanımda
Çağırır aynı gün adımlar utandırır rabbe adımdan
Dökülsün saçımdan haramlı satırlar yazımdan
Öyle boşki olanlar inancım görünseydi açımdan
Açıklamayla geçmeseydi anlasa bilmeseydi
Tükürse içmeseydi sanki biraz dinleseydi
Yağmuru izleseydi damlalar seçmeseydi
Çocuk şekerin elinde mezarını eşmeseydin

Etinden kemirdi yerde kal aslında bitsin
Gözün kadar yoksun evvelinde bebeğinde hiçsin
Bırak torbaların biriksinde karanlık geciksin
Işıklar genişlesede hep aklında tekinsin

Esirmi sandı rüzgar ağacı sallasın sevinsin
Biraz kırgınsın hismi bende hırçın bi halde
Zararlıdır bilmesende duygu sıkkın bi kalbe
İçim kırılmışta dökülmemiş dolmuş bi kase