otur konuşmamız lazım dedin önce
gözlerin söylemişti herşeyi sen başlamadan önce
dile dökülemeyen bütün gerçekler
bir sel gibi taşıyordu o güzel gözlerinden
cesaretini toplayıp başladın konuşmaya nihayet
olmadı yürümedi diyorsun daha dün farklıydı herşey hayret
bensiz daha mutlu olacaksın inan diyorsun
belli ki aynı sözleri şimdi benden bekliyorsun
hoşçakal demem hoşça kalma bensiz
acı içinde ol
mutlu ol demem mutlu olma bensiz
benim gibi ol
geçici bir hevesmiş senin için herşey bitti
saçındaki bir beyaz gibi koparıp attın beni
şimdi karşıma geçmiş bütün klişeleri sıralıyorsun
mutlu olmamı dileyip arkanı dönüp gidiyorsun
hoşçakal demem hoşça kalma bensiz
acı içinde ol
mutlu ol demem mutlu olma bensiz
benim gibi ol
hoşçakal demem hoşça kalma bensiz
acı içinde ol
mutlu ol demem mutlu olma bensiz
benim gibi ol