Abdülbaki Kömür - Anne

Özlemin çoğalır yorgun gözümde

Duvarlar içinde kalırım anne

Uzak akşamlara göçünce kuşlar

Yalnızlığa bilet alırım anne



Gecenin içinde bir dost ararım

Uzanır ellerim puslu camlara

Vaktin ipliğini hüzne sararım

Bakıp şehrin yorgun ışıklarına


Avluda on adım eder gökyüzü

Şimdi oralarda hangi mevsim var

Yüreğime inen her akşamüstü

Gözlerim uzak bir hasrete ağlar



Sözüm var ayrılık hasret üstüne

Elini özlemle öperim anne

Bir kasvet alıyor onurlu yüzünde

Ne olur benide ağlatma anne