Abdülbaki Kömür - Bende Konaklar

Yalnızlığın sesine ses vermeyen taş duvar
Akşam her nefesime esmer hüzünler katar
****
Kahrolurken bir yanım, bir yanım Leyla çarpar
Çıkmaz sokak bir yanım, bir yanım sona çıkar
****
Hırpalar karanlığı yanıp sönen lambalar
Martı çığlıklarını öper hırçın dalgalar
****
Sanki matem soğuğu esip duran rüzgârlar
Hangi ağaç kovuğu bir öksüzü kucaklar
****
Gülüp geçemem öyle, her gam beni yakalar
Bir masumun yüreği gelir bende konaklar