Abdülbaki Kömür - Güneşi Yakalayan Adam

Güzel insanlar gider sessiz bir yağmur kalır
Ellerimizin yalnızlığına yıkılırken gurbet
Bizi parmakla sayılmayan acılardan geçirip
Bir hatıra kadar bölünmez dostluklara çıkarır
Camlara veda kelimeleri yazarız sonra
Hüzün bir gölge gibi yürürken duvarlarda
İnsanlar anlamaz dünyamızı kardeşlerim
Çoğaltıp sessizce avuçlarımızı dualarda
Yürüyelim bahçelerde bir bahar gibi
Kocaman bir yürek çizelim toprağa
Ağlamak yok diyorum ne kadar yağmur yağsa da gün olur bir sevda gibi kararlı adımlarla
O güzel dost ansızın çıkar gelir
Dudağında eskiyen kaç hasret şarkısıyla
Kalbimizin avuçlarına kardeşim
Öper öper sonra bırakır toprağa
Şimdi içinizde dönüyor değirmen
Taç yıldızı mehtap ve yüzlerce gönülden
Eşsiz bir sevdaya dönüşen musiki
Çağırıyor güneşi yakalayan adamı
Bakışlarımıza halka halka vuran umut
Ellerimizde uzayan yağmur yalnızlığı