Abdülbaki Kömür - Hani Dostum

Hani bizdik dünyanın beklediği, hani bizdik rahmetin bereketin mayaladığı hamur, biz bölecektik ekmekleri kan değmeden gözyaşı yürümeden damarlarına. Hani bizdik her tarlayı sulayan yağmur, hani bizdik birbirini yıkayan eller, hani. Ne çok değiştik farkında mısın, gün dönmeden karardı gölgeleriz. Yalancı ırmaklarımız var dipsiz göllere dökülen. Hani söz demiştik, mavi gözlerin vardı senin. Deniz gibi, gök gibi, hep terleyen ellerin, hep sevdadır yüreğin, umutlu.
Bir rüyamız vardı ya hani hayata dair ne çok yol yürüdük çıkmayan sokaklarda
Ay kaç kez doğup battı kaç mevsim geldi geçti
Ne ben aynı kalabildim ne sen o eski sensin ne dünya eski dünya
Sokaklar bizimle şen, kuşlar avucumuzdaydı
Uzayıp giden yollarda hayalleri kovalardık yüreğimiz çarpa çarpa
Hani nerde çocukluğumuz siyah beyaz bir kare
Şimdi güneş tutuldu zaman nasıl da geçti habersiz aramızdan
Arsalarda binalar huzur başka iklimde
Böyle değildi tatlar böyle değildi renkler
Umutlar önümüzde ardımızdaydı rüzgâr
Tüm dağlar bizimdi şahidiz yıldızlar
Ne ben aynı kalabildim ne sen o eski sensin ne dünya eski dünya
Sokaklar bizimle şen, kuşlar avucumuzdaydı
Uzayıp giden yollarda hayalleri kovalardık yüreğimiz çarpa çarpa
Hani nerde çocukluğumuz siyah beyaz bir kare
Şimdi güneş tutuldu zaman nasıl da geçti habersiz aramızdan
Arsalarda binalar huzur başka iklimde