Abdülbaki Kömür - Mihricanla Konuşmak-1

Bu çağda yaşıyorum
İlacım yağmalanmış
Lalezarım târumar
Merhemsiz ince ağrılarım bir bir nüksediyor
Seğiren damağımda
Zakkum tadında her şey
Sığınağım yok ışıksızım
Ve her gecem karanlıkların istilasında
Merhametin beş para etmez
Sıtmaya yenik düşürdün
Her tebessümümde acı bir çığlık
Berraklığını yüreğimin çırpınışlarında yitirmiş
Gözyaşları gizlidir.
Çöl benim Mihrican
Çöl benim içimde
****
Hayat 'Heyecan”mı 'Ümit”mi
Ne yazar sözlüğünde
Aynı günde doğup-ölüyoruz farkında mısın
Gelsin beni bulsun hışımın Gelsin beni vursun
Kaçmak nedir ki gözlerinin harından
Hem… Nereye kadar
Bir yel eser dağıtır kum yığınlarını
Seninle taşınan sanma böyle dediysem
Yel benim Mihrican
Yel benim içimde
****
Aradığım sen değil, şu kızıl kıyamette
Ya kumda ayak izin
Ya rüzgârda râyihan
Say ki geçme faslıdır fırtınadan limana
Sal benim Mihrican
Sal benim içimde
Kuşlar haberin verir eğleştiğin koyağı
Kıymeti yok benimle değil ise sırların
Varsın gazaba gelsin
Hangi yanımı yakar, kopardığın vaveyla
Kor benim Mihrican
Kor benim içimde