Abdulkerim Tiryaki - Rasulullah Geldi

Bir ışık doğdu, kutlu sabaha
Rasulullah geldi, gülün ey gözler
Saplanmışken insanlık büyük günaha
Rasulullah geldi, gülün ey gözler

Nur gibi doğdu Nebi, kutlu Mekke'ye
Yıldızlar, eğildi onu görmeye
Artık sonsuz nuru, haber vermeye
Rasulullah geldi, gülün ey gözler

Develer ayakbastı, o kızgın çöle
Hazreti Halime koşuyor süte
Azab içinde kalan garip ümmete
Rasulullah geldi, gülün ey gözler

Rabbim nasip eyledi bize o günü
Yaprak bile bağrına bastı bülbülü
Kâinatın solmayan kokulu günü
Rasulullah geldi, gülün ey gözler

Karşıladı onu coşkuyla ümmet
Onun özündedir şefkat merhamet
Ağlamaktan kan tutan gözlere rahmet
Rasulullah geldi, gülün ey gözler

Çiçekler yeşile büründü o gün
Beyaz bir bulut var üstünde göğün Âlemlere rahmet solmayan bir gül
Rasulullah geldi, gülün ey gözler

Onu yüzündeki nur renk verdi aya
Kusursuz bir ahlak, kusursuz bir hayâ
Çilesi bitmeyen fani dünyaya
Rasulullah geldi, gülün ey gözler

Soysuzlar yalanladı Peygamberimi
Soysuzlar taşladı kutlu Nebimi
Rabbim nasip eyledi Muhammed'imi
Rasulullah geldi, gülün ey gözler

Hıra nur dağına, Cebrail indi
Rasulün kulağına, oku denildi
Bu mutlu haberi vermeye şimdi,
Rasulullah geldi, gülün ey gözler

Rasulullah her gece dua ederdi
Rabbim, ümmetimi af eyle derdi
Bütün kâinat onun gözlerindeydi
Rasulullah geldi, gülün ey gözler

Kervanlar geriye coşkusuz döndü
Yıldızlar döküldü, güneşler söndü
Âlemlere rahmet peygamber öldü
Rasulullah gitti ağlayın gözler