Abdullah Akbulak - Gül Olur Geçer

Doğumdan ölüme, var olan devran
Herkeste bir türlü, yol olup geçer
Uzun sanır evvel, bu ömrü insan
Bir bakar ki bir gün, yel olup geçer.
****
Gelmemiş dünyaya, boşu boşuna
Uymalı işleri, hem de yaşına
Helal haram gözet, her dem aşında
Bir lokma yese de, bal olup geçer
****
Bu dünya ikbalî görülür serab
Nice saray gördüm, bak şimdi harab
Herkes, ilahi bir emre muhatab
Kimi asi, kimi kul olup geçer
**** Mesele, kendini bilmektir önce
Fikr-edip âlemi, özden sevince
Varlığa, birliğe iman edince
Çölde olsa bile, gül olup geçer
****
Zayıftır unutur, verdiği sözü
Aslında balçıktır, bedeni özü
Her mevsim değişir, cemali yüzü
Kendisi kendine, el olup geçer.
****
Bu beden olmuştur, ruhlara kafes.
Geçmesin beyhude, sayılı nefes.
Mutlak bir hesap vardır, terazi hassas.
Her amel orada, tartılır geçer.