Abdullah Beyhan - Yetim Çocuk

Sonbahar mı yol ayrımı güz gelince kurur dalları hayat mı solan yaprağı ağlıyor
Köşe başında ıslığı gecelerde başlar çığlığı simsiyah karakaşları ağlıyor
Bir yetim çocuk anasız kalmış kararsız kalmış ağlıyor
Bir yetim çocuk sevgisiz düşmüş yorgun üşümüş ağlıyor
****
Ağlama küçüğüm benim sil yaşları gülsün gözlerin gülecek bir gün talihin kaderin
Aç ellerini Allaha dua et yalvara yalvara şükret her haline bir daha
Bilesin çevirmez Rabbim kulunu kapısından yeter ki samimi ol duanda