Abdurrahim Karakoç - Dokuz Yönlü Dert

Açılmış çığırdan dosta gidemem
Ayaklarım ize sığmaz ölürüm
Yaşarım, duyarım tarif edemem
Düşüncem var söze sığmaz ölürüm

El alır göz görür iş çıkar işten
Arsızlar doluyu doyurur boştan
İki gün misafir gelse bir kıştan
Doksan günlük yaza sığmaz ölürüm

Kara çıkar ak'ı derin eşince
Gece uzun uyku yoğun düş ince Bir derdim var yer götürmez düşünce
Bir derdim var yüze sığmaz ölürüm

İriler aşk koydu açlığın adın
Diriler pisledi ölümün tadın
Zamana hükmeder üçbuçuk kadın
Gördüklerim göze sığmaz ölürüm

Karakoç'um bir sevdanın düşkünü
Deli-dolu gerçek yaşar düş günü
Diriler var çıplak gezer kış günü
Ölüler var beze sığmaz ölürüm