Abdurrahim Karakoç - Dün Gece

Çelik testereyle kestim suları
Yıkadım duvara astım suları
Düşümde düşüme girdim dün gece

Buluta yaslandım ışığı tuttum
Seni hatırladım seni unuttum
Kendimi kendime sordum dün gece

Topladım yolları eyledim yumak
Musalladan gayri görmedim durak
Durmadan düşünüp durdum dün gece

Toprağı boyadım otlar ağladı
Oturdum kalkmadım atlar ağladı
Tuttum yorgunluğu yordum dün gece

Dertler gecikince gidip yokladım
Yırtık bohçalarda umut sakladım Kırgınlık bağını kırdım dün gece

Şişelerde mahkum çiçek kokusu
Yağdı yüreğime renk renk korkusu
Yok yere yokluğu vurdum dün gece

Ay doğdu gölgeler çöktü üstüme
Hicran alev alev aktı üstüme
Gözümü yollarda gördüm dün gece

Aydınlığa koştum karanlık çıktı
Her sevgi her vefa bir anlık çıktı
Güç-bela ben bana vardım dün gece

Dosta şiir yazdım hatıra dedim
Belki bir dost gele otura dedim
Gönlümü toprağa serdim dün gece