Abdurrahim Karakoç - Gerdanlık

Tevazu-u severdi kaynatıp taşırdılar
Girdi hırs ambarına çıkamadı bir daha

Haramla yağladılar kibirle pişirdiler
Bulanık göl ettiler akamadı bir daha

Yakın arkadaşları çöplük yaptı beynini
Doldurdular ve sonra dökemedi bir daha

Kör dikişler atıldı kaypak iradesine
Sökmek istese bile sökemedi bir daha

Soyundu inancından terk-i edep eyledi
Şerefini göğsüne takamadı bir daha

Sürdü benlik atını karanlık geleceğe
Dönüp de geçmişine bakamadı bir daha

Söndü yüreğindeki yanan aşk alevleri
Uyanıp yeni baştan yakamadı bir daha
Yediği haram oldu içtiği haram oldu
Ellerini haramdan çekemedi bir daha

Burçlardan indirilmiş bayraktı haysiyeti
Alıp tekrar yerine dikemedi bir daha

Terk etti güzelliği çirkinliğe sarıldı
Girdiği bataklıktan çıkamadı bir daha

Küfrü baş tacı yaptı dostlarına darıldı
Diktiği putlarını yıkamadı bir daha

Kazancı beleş oldu ve kendisi leş oldu
Itır gibi gül gibi kokamadı bir daha

Zirvenin yollarında döndükçe dönekleşti
Ağzına helal lokma sokamadı bir daha

Dost oldu zalimlere görmedi mazlumları
Gam çekmedi gözyaşı dökemedi bir daha