Abdurrahim Karakoç - İş İşten Geçince

Başkasını yakan zulüm seni de
Yakar amma neden sonra anlarsın
Sahtekarın imanı da dini de
Kokar amma neden sonra anlarsın

Gün gelir gözlerin dalar yokuşa
Şartlar yorgunları salar yokuşa
Umulmadık yerde sular yokuşa
Akar amma neden sonra anlarsın

Öfke her gün ölür aşk eceliyle
Akıl arkadaşlık etmez deliyle
Yanlış yapan yaptığını eliyle
Yıkar amma neden sonra anlarsın

Yıllarca gül diye koklarsın taşı
Akşamı yaşarsın sabaha karşı
Sabır sarı yaprak umut gözyaşı
Döker amma neden sonra anlarsın

Fikirsizlik gol atarsa fikire
Altın diye sarılırsın bakıra Güvendiğin eller seni çukura
Çeker amma neden sonra anlarsın

Aman deyim bilir misin amanı
Boş hayale kurban etme zamanı
Müjde dağlarına eyvah dumanı
Çöker amma neden sonra anlarsın

Çorbaya sallarsın taş dolar kaşık
Dört adım öteye şavk vermez ışık
Kör inada sarılmaktan sarmaşık
Bıkar amma neden sonra anlarsın

Hakikatler üzücü ha katı ha
Delinirse su koyverir çatı ha
Zaman zaman gizli kirler satıha
Çıkar amma neden sonra anlarsın

Kurnaz emer budalanın kanını
Böyle yürür hokkabazın kanunu
Doğru karar eğri dostun canını
Sıkar amma neden sonra anlarsın