Abdurrahman Önül - Yüce Mevlaya

Uyandım bülbülün yanık sesiyle Hak Hak diye öter yüce Mevlâ'ya
Güller kızarıyor terlemiş halde açıyor yaprağın yüce Mevlâ'ya
Allah Allah diye diye açıyor Muhammet aşkından koku saçıyor
****
Girdim o bahçeye durdum ağladım ciğerimi sıktım korla dağladım
Rabbim bülbül kadar ben olamadım feryat eder âşık yüce Mevlaya
Allah Allah diye diye açıyor Muhammet aşkından koku saçıyor
****
Seherde bakınca toprağın ektim toprağı zikretmiş her yeri
Diz çöktüm açarak dirilenleri yalvardım yakarak Yüce Mevlaya
Allah Allah diye diye açıyor Muhammet aşkından koku saçıyor
****
Koklayıp okşadım sarıldım güle Rabbimin izniyle gül geldi dile
Hepsi iştiyakla aynı dil ile dediler ki sarıl Yüce Mevlâ'ya
Allah Allah diye diye açıyor Muhammet aşkından koku saçıyor