Abel Biad - Efadil

Verse:1
Sıkılıyor düşüncemin karanlık ayna girdabı
Elimi yüzümü saklayın bilinmiyorki fıtratı
Aynı yolda yürüyorum ve karanlıklar kaskatı
Sözüm yanına sürülüyor ve aşka vakit kalmadı

Helalle beslenirken harama baktı hikayem
Nereye baksam aynı yüzler doğru yolda yürürken
Bir kitap olur dilim seninle bitmez hikayem
Annemin öğütleriydi cahil akla gülerken

Kasvetim soğuk bir su hararetli gövdeme
Usulca yaklaşır ölüm adımı diline döksene
Zaman sacımı sökerken sinirlerime gülümse
Yüzümü toplamam gerek sözüm seninle besmele

Görüyorum yüzünde seziyorum gözünde hisleri
Aklım kalabalık bir gün dengem aynı yerdemi
Sağlı sollu darbelerle sendeler beyin geri
Bugüne baktı gözlerim yarında keyfe kedermi...

Nakarat;
Her tarafım kanıyor acılar içindeyim Onların istediği gibi bir adam olmak istiyorum
Ama beceremiyorum

Verse:2
Küfürle adını anan şarkılar yarattığım
Zihnimin karanlık gölgesinde hayal sandığım
Sen yüzümü güldüren kadın sen
Bakışlarımın arkasında saklı kalan hoyratım

Yüzümde karükatür bir resme seyre dal bugün
Karanlık bir gölgeyim ve şarkılarımı söyleyin
Mırıldanır bugün bir beste güftelerime ses verin
Hayli aksi bir durum ve yalana dayalı gerçeğim

Güzel yüzlü tuzaklar kandırır düşünceni
Ve düşlediklerin kadarsa yetinmesini bilmeli
Ziyafetli kader değil al yanaklı meyvesi
Sessizliğime çığlık atar uykularda cilvesi

Saklı kaldı nefretim dilimde bir yemin
Kalemle raks ederdi yazıp durdu ellerim
Üzülmekten olmalıydı elim yüzüm sefilim
Bir dilek tutupta gecenin ortasında gezinirim...