Ahmet Özhan - Hüzünlü Gurbet

Beynim tıpkı bir sorular harmanı
Kafamda istifham, cevabı sisli
Gezer dururum yorgun ve avare

Sarmış buğulu hüzün dört bir yanı
Kalbim annemin kalbi gibi hisli
Her halim garipliğime emare

Kulaklarımda bir gurbet jüri
Nağmelerimde poyraz serinliği
Düşüncem veda diyor bu yerlere...

Burda ruha güzellikler sinmiyor Tüter gözümde o bizim bahçeler
Nerde o yemyeşil bahar günlari

Doğ ey ışık dığ gönlümün içinden
Tasayla dolaştığım bu yerlerde
Bana ruhumun sırlarını duyur

Bir ses sun o eski bestelerinden
Şu hüzünlü şafakta perde perde
Açlıkla kıvranan ruhumu doyur