Ahvâli Efgan - Sen Yoksun

Nasıl aşk kaybeden bugün? serzenişim sana
Nasıl bıraktın beni sahi? gözümü dahi açamadan
Nasıl kuruttun? sana verdiğim o çiçekleri
Sevemiyorsun fakat, bi kere gel istedim..

Saçların bana varlığının tek kanıtıydı
Sanki dünya başıma çöküyordu, ben taşıyordum
Sana sapan sokağın başında tek yaşıyordum
Ben sakallarımı uzatıyordum, sense kollarını

Nasıl? rıhtımımda buram buram esiyorsun
Gel öğret bana gitmeyi, nasıl beceriyorsun?
Dumanlarla hayatıma yön vermeye çalışıyorum
Kıyılarında deniz kızı , sen okyanus boğuluyorum

Kalmadı anlayan biri, yarınımdan habersizim
Gafil avladığın aklım , gökyüzünün efendisi..
Tam kayboldum derken karanlığa çeker biri
Gözlerimden okuyordun duygularımı dimi ?

-Nakarat-
Nasıl sen yoksun, benim varlığım ne eder ?
Şair gözlerinden okumuyorsa şiiri sözü neyler
Eskimiyosa eski günler, bıraktığım gibi..
Biliyorum ki öldüğüm gün ahirette görüşeceğiz
Yemin olsun, dudaklarımı başka birine açmadım
Ben her kelimem, seni anlatırken bi yola rastladım
Bu yolda düşebilirsin dediler koşabilirsen aslanım
Senle yaşardık bu engelleri atlatıp..

Sahi ne zaman beni farkedeceksin?
Ya varım ya yokum nasıl kaybedeceksin?
İçimde fırtınalar koparkende, düşmicez biz
Aslında rüya falan değil bunlar belirsiz bi his

O hissi bilirim, canım çok yandı
Sen başka tutarsın kendini yok farkın
Azalsamda bitmicem, ulan var ya çok baydın
Sabaha kadar demlenirim o parklarda, geç kaldın

Nasıl yani? Ben yaşıyo muydum bu sene
Nefes almaktan acizim, dayanılmaz tüm geceler
Kalemle ağlıyor bak yazdığım bütün heceler
Karala adımı lakin, üstümü kapat giderken

Neden başkalaşıyo güvendiklerin ?
Bak nasıl gidiyo, farkın yoksa sevenlerden hiç
Böyle olmaması gerekiyor, sen üzülmemiştin
Mazi kadar uzak biyer artık mutluluk benim için