Ahvâli Efgan - Yarım Kadın 2

-Verse 1:
Yıldızları seyre daldım, umutsuzluk adım
Seni kaybedemem kaybolurum, ezberim yanılır
İki tarafım ölüme doğru bir dilek tutalım
Her gece aklımda kalan o lanet olası

Sarı saçlarında bi çok kez kayboldum
Bi çok kez bahar oldum gözaltlarına yağmursuz
Ben hala gitmek isterim senden hep sağduyusuz
Aslında sen değilsin yüzüme gülmeyen bu dünya namussuz

Seninle yanlışlarımı yenmem
Kalemi kır at, sana bir şiir daha vermez
Bir şiir bana elzem sen hala dinlemezsin
Başka birine yazılmış gibi sıyrılır gönlümden

Seni gönlümden parça parça taşıdım
Parçamparça benliğimde bir ihanet asılı
Seni vermedi hiç kaderin silinmeyen yazısı
En azından benimlesin, en azından hayattayız

-Nakarat:
Karanlık sokağında benliğimden vazgeçtim
Senden vazgeçtim, hayattan vazgeçtim
Vazgeçilmez bir kadındın ama vazgeçtim
Gökyüzümü süslüyordun ay karardı ayıp ettin
Ayıp ettin içime sinen duygulara
Sana yakışmadı bir yalana savrulmak
Başka kalbin unutuşunda duyguların hapsolmaz
Yarım kalan bir kadında başka birine yar olmaz

-Verse 2:
Sende kaldı sahi keşkelerin yarısı
Benden sonra gelecek olan pişmanlığı tanısın
Artık ölene kadar duygularıma sağırım
Unuturur belki seni gecelerin bi yarısı

Ölmeden önce gel kırıklarımı topla
Kokun var hatta beni bıraktığın o parkta
Birini sevdiysem kalbimden başka biyere koymam
Zalim duygularını bi şair daha yazmaz

Şiirler intihara sürüklüyor bir ahmağı
Gözyaşının değemedi her mutluluk kurak kalır
Bitki örtüm sana bulanır, kalbinin ikliminde
Nasıl yaşarım anlat bana buz tutuyor gözaltlarım

Kahverengi gözlerinde 23 yıl hatrım var
Ve çıkamadım ki 23 yıl kara kıştan
Gözlerimde gözlerinin beyazlığı
Rüzgarlar yokluğunu saçlarından almışlar..