1.Bölüm;
On dokuzum�
Onca şeyden mahrum halde, bir gencin işine koyulmuşum.
Bir varmışım, bir yokmuşum anlık�
Yalnızlıktan ayrı, farkı seslerimden uydurmuşum.
Ey boynumu tersini söyledim. Her seferde ben de kırıldım yeniden oğlum.
Espriyle darıldım anla.
Fazla zorlamadım ben bu şansımı.
Anne, yüzüne baktığımda hatıralar canlanırsa sil resmimi, maziler yok�
As çorabımı, sat oyuncaklarımı. çoktan büyüdüm !
Üstüne kördüğüm attım iplerimin�
Ayaklarımsa 43 oldu, tıpkı babam gibi beni giydirdin.
Sözü bildim, ünü sildim umutlardan ismim.
Amaca varana dengim buydu.
Hakkın rahmetine uydum.
Çerçevemde tebessüm de çoktu anlamıştım artık.
Yokmuş eski ALPER esti şimdilerde şarkıcı, türkücü vs.
Vesaireler bitmeyecek.
Daha yeni başlıyoruz. Her şey zor, ama olacak !