Anıl Yıldırım - Bir Duble Yalnızlık

Elimden herşeyimi alıpta gittin.
Bir daha sakın ola dönmeyesin geri !
Beni resimlere mahkum bıraktın.
Eskisi gibi yine sever miyim seni ?
Delikanlı gibi seveceksen sev !
İhanetini ben taşıyamam artık !
Üstüne gül koklamayan adidir.
Şerefine tüküreyim tükettin beni.
Hatıralar yağmur gibi yağsın
Bu liman bu gemiyi kaldıramaz bil.
Şerefine içmek isterdim oda yok.
Sen git başkaları tarafından sevil.
Başkasıyla dal çocuksu hayallere
Ben elimi çekiyorum senin hayatından
Üstüme gelmeyin artık yeter
Ben tek başıma dalayım onsuz hayallere.
Rüzgar kokunu savurur koklamam.
Gecenin sessizliğinde kaybolalım.
Bu denli acı vermemeli gözyaşım.
Bu kezde gizliden adını sayıkladım.
Söyle masal perim güzel mi gözleri ?
Yada ben gibi içten mi sözleri ?
Yüz hatlarını hicrana boğdum her sabah,
Bir duble yalnızlık daha doldursada. Huzura ermesin gönül sokakların.
Fahişe gönüllere meze mi oldun ?
Güneşi sevemedim yağmurla gel bana.
Sen hiç diyor musun neydim ne oldum ?
Gittiğinde bana verdiğin pastaya,
Her yıl bir mum daha ekleniyor malesef.
Senin olmak isterken senden olan,
Adamı mecbur ettin depresanlara.
Sen herşey oldun mu ki ben hiç im ?
Param olmadığı içinmiydi gidişin ?
Hayat dedikleri sınavı kazanamadık.
Bütün doğruları da götürdü gidişin.
Oksijenim olsan nefes almam bil.
Boğazıma sıkıştırdığın düğümü,
Yıllar geçti çözemedim halen.
Yine kârlı çıkan sen oldun sevin !
Seveni olmasın sen gibi birinin.
Sayende bütün umudum toz duman.
Beceremedin adam gibi sevmeyi,
Bu adamın mutlu günü bile yoktu lan !
Sabaha karşı gözleri yaşlı birini hayal et
Ve söyle nasıl bir haldedir ?
Sırtından defalarca vurduğu yıllarımı,
Söyleyin ne geri getirir ?