Araf Yaren - Feragat

Verse 1:

Feragatimsin, bırakmışım mechullere,
Zulmü boyna ilmek attı düştü çöllere,
Hırsımın bedel bıraktığı çalınmış dünlere
Düştü gölgesi bende sarıldım bugünlere,
Nefse tatlı geldi anın içine gömülmüş o zevkleri,
Zehirle doldu kalbimin petekleri,
Bıraktım birer birer tuttuğum dilekleri,
Kan revan içinde şimdi kesilmiş bileklerim,
Ömür kara benzer yaz güneşinde,
Eriyor hızlıca, yürüyorum peşinde,
Çekil güneşimden başka ihsan istemem,
Yazık ki her zaman daha fazla istenen,
İnsanoğlu tamahkar ve fazla günahkar,
Uzaktasın uzaktayım bitek bu aşikar,
Hayat bi sahne yar oynuyoruz bencilce,
Suflörümdü hatıran kırılmış benliğimde.

Verse 2:

İyi niyetime mağdur olduğum içindir haykırış,
Bi kış günüydü başlayan hikayem 22 kasım,
Bak kızım, dev aynasında görme kendini,
Kalbim acıdı evet duyduğun bu eski yarenin,
Hayat, ta derinlerinde kaldığım kör bi kuyu,
Odamda saklanır her bi huyum,
Huzurluyum , muzur muyum biraz neyim?,
Evet beyim doğrudur, tam anlamıyla ben buyum,
Yumrukladığım duvarlarım var, ortasında hatıralar,
Gömülsün benimle mektuplar,
Satırlarında saklı yalanlar,
İçimde kalanlarla beslenip karadalığım bu mısralar,
Yargılandığım günahlarım ne anlatır?
Sorgulandığım vakit başım beladadır,
İçim ferahlatır bu nağmelerle doluyorum,
Ne yazık kahpelerle aynı havayı soluyorum…!