Arif Gölge - İlkbaharda Menekşeler Açınca

Kızlar geziniyor yol kenarında
Bahar gelip biz yaylaya göçünce
Mutluluk serinlik dolar içine
Yayık yayıp taze ayran içince

Ağaçlar yeşerir açar çiçeğin
Yaz gelsin yaylada ekin biçeyim
Kuş gibi yeğnilir dersin uçayım
İlkbaharda kuşlar birlik uçunca

Kuzular meleşir sincap oynaşır
Karıncalar ordan ora kaynaşır
Kış için evine yiyecek taşır
Bahar gelip kış ayları geçince

İnersin çayıra yaslanmak için
Uçun kelebekler serçeler uçun
Konup da pınara soğuk su için
Bahar gelip soğuk sular akınca

Çıkıp dağlara da eğlenmek gerek
Doğayla söyleşip dinlenmek gerek
Gelin yamaçlardan çiçekler derek
İlkbaharda menekşeler açınca
Karlar erimeye başlar yavaştan
Sürüler inerler karşı yamaçtan
Isır tereyağlı taze çomaçtan
Bahar gelip kokusunu saçınca

Çınarlar yeşerir dere boyunda
Kar tadı vardır yayla suyunda
Bir tatlılık olur yarin huyunda
Sabah olup güneş ışık saçınca

Dört bir taraf yeşillere bürünür
Doğada yeni bir yaşam görünür
Çamurlu yollarda ne hoş yürünür
Kar eriyip yollar çamur tutunca

Arı gezer hep çiçekten çiçeğe
Balını doldurmak için peteğe
Söğüt dallarını yerlere eğe
Doğa ana yeşil ışık yakınca

Arif'in gönlü geçmez yayladan
Yayla özlemidir onu ağlatan
Koparıp gönderin taze çağladan
İlkbaharda badem çiçek açınca