Arsız Bela - Ayrılığın Senesi

Sana söz, buralarda durmam olmuyor giderim.
Yapamam bu şehir kıyametin diğer sebebi.
Ecelim beni bekler ömrümün bu son gecesi,
Nasılsa doluyor bak yarim ayrılığın senesi.

Kederdendir düşünme bile kalp sevendedir
Çıkılmaz bi işin içindeyim ben senelerdir
Kolay mı sandın yaşamak öyle boş ve sensiz
Nadiren gülerim içimde depremlerin sesi
Ararken bi sokak lambası altında maziyi
Tanıştım gecelerle bir bendim ortada katil
Son gününde hayallerini yitirmiş bi şair
Ne anlatsam anlamaz bu bende ki aşka dair

Manzaramda bir ceset güneş doğuyor yüzünde
Saklasam da yetmez bakar dururum resmine
Bir yanımda ecel hayallerimin ensesinde
Bir tarafta ayrılık ölüm nedir ki söyle be
Düşünmek bile öldürür başka birini yanında
Alıştın mı kollarında rahat rahat uyumaya
Asıldı boynumda durur öyle garip bi sevda
Çekilmiş nefesim söz geçiremem bu aklıma
Gözlerim karardı ışıklar altında sanki
Yaralı bir kuşun kanatlarında atar kalbim
Kesilmiş nefesim son sözümde sadece sevdim
Yazılmamış bir hikaye olmasın bu derdim
Dibe vuran bi gemiyim hayallerimin okyanusunda
Terkedildim unutuldum bu aşk sularında
Bir kelebek düşün ömürlük arzularıyla
Bir de beni düşün yalnızım bu dert limanında

Güneş doğarken batan umutlarım var benim
Gülüşlerim sahtedir içimde yaram var benim
Bekleyinim yok gidersem ayrı kalmaz ellerim
Bir kadın tanıdım sevdim onu şimdi ellerin
Yağmuru bekleyen çatlamış bi toprağım ben
Yıllar önce terkedilmiş bir limanım ben
Yıkılmış bi şehrin en büyük enkazıyım ben
Çıkar kelepçelerimi yeter be insanım ben ..

Sana söz buralarda durmam olmuyor giderim
Yapamam bu şehir kıyametin diğer sebebi
Ecelim beni bekler ömrümün bu son gecesi
Nasılsa doluyor bak yarim ayrılığın senesi