Arsız Bela - İntizar

Hatırladın mı ustam 4 yıl önce bu gündü
Bir kış akşamıydı böyle bölüştük hüznümü
Ellerimde bir resimle sabahlamıştım hani
Unut demiştin unut geçirme böyle ömrünü
Kadehler de çare bulunmaz giden hiç döndü mü
Peşinden gidip tükendim bitirdim ömrümü
Doldur anlatayım şimdi ne çektim uğruna
Anlatayım dinle beni tüm sevenler hatrına
Yıllar önce vurulmuştum yıkılmamışdım daha
Şimdi çoktan unutmuştur akıllanmadım hala

Taşınmış bu şehirden alıp gitmiş herşeyi
Sordum eşine dostuna herkes bulamazsın dedi
Neden dedim kendi kendime yazık değil mi hiç
Kalbime söz geçmedi ki burda buldum kendimi
Hangi kitap yazar böyle vedasız gidişleri
Ben bi zindana düştüm onun için ne vermedim
Tam kavuştuk ulan diyorken kader bi dur dedi
Senin neyine gülmek aptal sürün de öl hadi
Cebimden düşürmüşüm bi resmi vardı elimde
Sarhoşum diye kızdım ne yaptın ulan serseri

Şimdi hayali var bi tek hep gözümde canlanır
Uzun siyah saçları vardı hep ben tarardım İncecikti elleri bi dokunsam yanardım
Sevse gider miydi usta be sevse arardı
Hiç olmazsa yılda bigün arayıp sorardı
Anlamıyor kimse neden gönül dilinden
Unut lan geçer diyolar geçer mi ölünce
Çocuktum ben onun gülüşlerini gördüğümde
Çocuktum daha ben elinden ilk öldüğümde
Şimdi bitik bi alkolik söyleyin reva mı be

Gerek yok şimdi kimseyi suçlamaya
Ben sevdim ben yandım
Körü körüne sevmişim işte geç oldu ama anladım
Bırak ne derse desinler arkamızdan
Sevdim ulan bu bir intiharsa eğer yine olsa yine yaparım
Lan deli olan yapmaz ama ben ona inandım
Ben hep böyleyim o hep bahtiyar
O saraylar da bana dört duvar
Şunu bil Aşka saygımdandır bu intizar…

Çektiğin bu acı kader diyorlar
Öldürecek seni yeter diyorlar
Ne çektim uğruna olsun diyorlar
Anlatırım ama anlamıyorlar
Nerede görmedim mutlu insanlar