Arsız Bela - Saat On İki

İmkansızdı
Geceyle gündüzün karışımıydı sanki
Var ile yok arasında gidip gelmekti
Sevmekti ama beklemekti
Sınırsızdı özgürlük gibi
Rüya gibiydi hep tersine

Kaç bahar geçti bak haberin var mı
Söylemem kimseye o bende saklı
Kapattın yolları bi çare var mı
Bu hasret ömrüme yeter mi bilmem

Gönderin yarimi gönderin yollar
Bitirdi ömrümü bitirdi yıllar
Gönlümü rüzgara emanet ettim
Savurdu yerlere toz oldu dağlar

Elimden tut düşersem hayallerim kaybolur
Bağırsam duy sesimde gözlerin vuku bulur
Beklemekte nankör yok arayıp sorduğun
Çağırsam gel belki de son isteğim olur
Sokakların şairiyim ceplerimde umudum
Sen ve kalbin eşkiya mı çalmayın gururumu
Ben gecenin kör tarafı ölüm değil korkum
Her sokak polis dolu hayallerim vuruldu
Gönderin yarimi gönderin yollar
Bitirdi ömrümü bitirdi yıllar
Ne varsa aldı gözlerimde bir kaç damla
Yenik düştü kalbim senle olan savaşta
Değer miydi kurşunların ortasında kaldım
Ben yazarım sende dinle yüreğin varsa

Bütün yolları çıkmaza soktun
Kaçıncı sokaksın adresin yok mu
Kaç bahar geçti sensiz
Yoksa gelmeyimi unuttun
Ah deli gönlüm ah
Yine gece yarısı
'Saat Oniki oldu...

Kaç bahar geçti bak haberin var mı
Söylemem kimseye o bende saklı
Kapattın yolları bi çare var mı
Bu hasret ömrüme yeter mi bilmem

Gönderin yarimi gönderin yollar
Bitirdi ömrümü bitirdi yıllar
Gönlümü rüzgara emanet ettim
Savurdu yerlere toz oldu dağlar