Arsız Bela - Yoksun Diye

Bu şehirde garip kalmam boynu bükük derde dalmam
Gittin diye sokakları yakıp yıkmam yoksun diye

Tam şuramda bir acı var ölüm nedir yanında
Ellerimden kan çekildi soluk bakışlarımla
Titremeyle gelen bir soğukluk hissi kafamda
Ölmedim düşünme hiç eğer yaşamak buysa

Kış ayları bu memlekette ağır geçer alışığım
Ellerin gidince üşüdüm düşünme alışırım
Sanki başka bir şehirde ortada kalmış gibi
Seni tanıdım senden sonra sensizlikle tanışırım

Duydum hayırlı olsun yakacaksın yine bir canı
Ateşlerde yanarsın şimdiden cehennemi tanı
Hangi yağmur temizler ellerinde ki o pis kanı
Hayatlarla oynuyosun at bakalım zarları

Ben çocuk olmadım hiç her yaşımda büyüktüm
Ondokuz da beyaz saçlarım yirmibir de öldüm
Şimdi kırk'a merdiven dayamış ruhu gördüm İnce ince yağar kar bi pencereydi ömrüm

Sonra seni o pencereden içeri almak istedim
Geçip gittin önümden bir daha geç bekledim
Dizlerime güvensem ayaklanır ölümü yenerdim
Kan boşalır gözümden belki bi daha gelirim..

Dün de ağladım bugün de olsun gözüm olsun
Dünyalar senin olsun da yeter gözün doysun
Bende kurdum ufaktan bi hayal sende oldun
Senin çizdiğin resimde benim yerim yoktu

Bu şehirden gitmiyorsam naçarsam
Hasretine özlemine yenik düşüp
Eşkıyasına eyvallahım sendendir gülüm
Ölüm fermanım okunurken idam sehpam kurulurken
Cellat benden can isterken boynu bükük garip kalmam sendendir gülüm sendendir

Bu şehirde garip kalmam boynu bükük derde dalmam
Gittin diye sokakları yakıp yıkmam yoksun diye