Ey Hebeş oğlu dur tez ol geyin
Od tutub canım yandırar meni
O bi-insaf yar heç heber tutmaz
Öldürer ahır intizar meni
Ol bığı burma eyri hencerli
Söz verib getdi bi-vefa çıhdı
Menden özgesin gapında goysan
Eylemez mi bes şermsar meni
Bir desmal atdı bağrıma basdım
Öpdüm ağladım göz yaşım sildim
Gözledim geler ahtarar tapar
Bu derdi-gemden gurtarar meni
Namusdan ardan dem vuran oğlan
Sözünde möhkem olgünen barı
Başda papağın yaylıg oymasın
Mühennes güler dost gınar meni
Sen Hebeş oğlu yetir erzimi
Mah Hanım'dan dil-i şeydaya
Ver bu desmalı bığı burmaya
Goymasın haşa ah zar meni