Bahram Tekin - Affet

Girdiğin sokaktan hemen çık çocuk, tezgâhı çökerten güvendiğin olur.
Beynine döşediğin planlar unutulur, kuyruğu kopunca kaçan yılan gibi,
Zor gelecek kolay paranın bedeli, hızlanan bedenin uyuşan seferi,
Kanuna karşı test edilen marşsın, o kolluk güçlerin bi' hayli acemi.

Kaybediyor seni ruhlar ormanı, pusulan duandı hiç duyulmadı,
Kestin elektrik dondun ağabeycim, kendine gel daha zaman durulmadı.
Peşinde itler kararlı, koşman gerek her yer karanlık.
Hayat oyun değildir, üç canında yok. Geçtiğin her turu şans sandın!

Ressamın gözünde hain ailen, boyanda kalıbına suydu mahallen,
Kurgularını bulup hep tabanda bulut üstüne kan gibi yağdığın annen.
İçten özürüne neydi mâni? Terk ettiğin evin çürüyor sahi,
Bilirim tiribine girme, bilinmiyor. Pencerede uyuyan kadının hâli.

Anahtarı para sanarsan huzuru para kıskançtır görür kusurunu.
Yener gururunu, kalbine dayalı bu kapan kuruldu mu n'apıcan?
Abicim söyle bana bi' ben geçtim o çukuru ve kaybolan meleğime.
Faydam oldu mu? Olmadı, çığlıklarımı da hiç kimseler duymadı.

Nakarat:
Alcaklarım fanilerden değil hayattan benim.
Anne n'olur affet? Bağrım artık harp yeri.
Farkındayım sana şerrim kadar hayrım yok,
Çünkü benim burda kavgam çok.
Benim burda kavgam çok anne,
Karanlık bi' gece yıldız düşecek o kâlbine,
Sakın üzülme yolun sonunda şans dile,
Gülmeyen kaderin biz gülelim hâline.


Öğütüm kendime büyüdüm kendim hep ölümü de katli de gösteren felek,
Her şeye direnmek elbet elimde, ben direnmeseydim farklı mağlubiyet.
Nerde galibiyet? Şehrim yabancı, herkes yalancı, kendine göre de bak herkes haklı!
Ama hatalarım sınav onu geçmem gerek son düzlükte.

Çok yüzdük be, kin bu gölge kulaçların dili var mı konuşsun? Harbi yoruldum.
Zararlı geçmişin faydalı geleceği sağlam adımların kolonuydu, sana soru muydu?
Yâda sorun muydum ben? Dengesiz aklımın torunuydum, dedem ölmedi anne.
Bak bazen bakar ya gözleri benimle.

Karakollar ve hastahaneler, morgdaki dostlara taş sahneler,
İntikam edebini bildi bu Çamdibi salladı çukuru ve kaçtı kahpeler.
Değişen resimde gelişen sevgi, defnedilenleri eleten neydi?
Hırsına mahkûmum mahkemeleri gibi on beş kardeşin kaldı beşi!

Nihayet göründü yolun sonu, yolun üstünü tutsa da köpekler.
Ben korkmuyorum bak tek tabancayım, mermim kafanda söz etmez.
Hadi yeniden bi' hayat koşturalım, intikam hissini duymayalım,
Şaka yaptım köpek sikeyim hayatı çekilmezseniz havlamayın.

Nakarat:
Alcaklarım fanilerden değil hayattan benim.
Anne n'olur affet? Bağrım artık harp yeri.
Farkındayım sana şerrim kadar hayrım yok,
Çünkü benim burda kavgam çok.
Benim burda kavgam çok anne,
Karanlık bi gece yıldız düşecek o kâlbine,
Sakın üzülme yolun sonunda şans dile,
Gülmeyen kaderin biz gülelim hâline.