Barikat - Solup Giden Çocuklar

Ruhunu ve dünyayı silip ezip geçen silahlarla korunan,
sınırlarla dolu bir dünyada yaşıyorum.
Soruyorum kimin nesidir neyin fesi?
Dört bir yanı saran yine korkunun tek sesi, tek nefesi.
Çocuklar ağlıyor, bayılıyor kadınlar!
Yine hep yere düşen neden gençler oluyor?
Soruyorum size; neden üstümüze çöken bu kara bulutlar?
Neden düşmanlıklar?
Kırılan bu kalemler, neden bu çiçekler hep solup giden?
Bu mu mutlu, aydın dünya?
Yerin dibine batsın!
Ne kendimce fethetmek, ne de kral olup insanlara hükmetmek; tek isteğim geri dönmek.
İnsan gibi yaşamak ve de yardımlaşmak sadece bu dünyada, i
çimdeki tek yürek, tek dilek.
Ruhumu zehirleyip ellerimizi ayıran, amansız bir kavganın içine atanlar, kin ve intikam dolu lanet bir dünya kurdular.
Vuran vurana, kıran kırana!
Oysa, hepimize yetecek kadar bol su, toprak var bu dünyada.
Evet! İnsanız insan; hayvan değil!
Medeniyet dedikleri yakıp yıkmak değil.
İnsan soyu piyon değil. Sevgi asla uzak değil.
Barış önce içinde! Bizler ise, doğayı dışlamakla başladık işe!
Kendimizi çirkin ruhsuz evlere, kentin beton yığınına hapsettik
Gökyüzünü, toprağın kokusunu unuttuk.
Fethe çıkarken koca dünyayı, insan gibi yaşamayı unuttuk, nefes almayı!
İnsanlık ayıbı iki ayrı dünya bu: aç, sefil insanlar, gökten bomba atanlar!
Yeteri kadar düşünmüyoruz;
hissetmiyoruz esen rüzgarı, açan çiçekleri, yağan yağmurları, toprak anayı, kuşları, böcekleri ve de birbirimizi.
Oysa, bize gereken tek şey değil kaygı: önce sevgi ve saygı.
Siyah beyaz, kız erkek...
Her birimiz gülen, ağlayan, hayaller kuran.
Bizler bir bardak su içmek için, uğruna öldüğümüz toprağımıza gömülmek için bile para vermek zorunda kalan.
Yetmez; kandırdılar bizleri ve sizleri!
Çıkar için, para pul için, güç için girdik birbirimize!
Yalanları beynimizde! Vaatleri çöplükte!
Hiç biri özgürlük, mutluluk getirmedi;
getirdikleri tek şey cehennemin kendisi insanların efendisi: kan ve gözyaşı.
Savaşa karşı olmak kendine yontmak değil;
savaş cephelerde solan çiçekler değil!
Savaş sokaklarda, savaş evimizde, savaş kendi içimizde.
Uyan doğan yeni güne!
Üstünde esen bu vahşi bir egonun sergilenen çirkin bir oyunu.
Bu vahşi adamlara kanma, amaçları için piyon olma.
Sana, duygularına hükmetmeye çalışıyorlar.
Bizleri namlunun ucuna sürüyorlar.
Aldanma.. özgürlüğünden asla vazgeçme.
İzin verme ahmakların çıkıp kendilerini kral ilan etmesine.
Umutsuzluğa kapılma! Bizler yeni bir dünyayı yaratacak güçteyiz.
Bitecek..şiddeti yok ettiğinizde gülecek yüzler!