Gözlerin uzaklara dalıyordu
Yalnızlık saçlarında uzuyordu
Küçük omuzlarında hayatı taşıyordun
Dudaklarını kemirip ruj sürüyordun
Giderek insanlardan kaçıyordun
Her şeyin bitmesini bekliyordun
Neden diye sorular soruyordun
Susarak ağlıyordun
Yine gül eskisi gibi…
Hâlâ çok güzelsin! Çok özelsin!
Bilmediğin yollarda yürüyorsun
İncinmiş yalnızlığını dokuyorsun
Aynanın karşısına geçip
Bir daha yapmayacağım diyorsun
Erken çöken karanlığa kaçıyorsun
Dünya çamurdur insan doğurur diyorsun
Yaşamaya alıştığın için yaşıyorsun
Kendini terk etmek istiyorsun