Dört mevsim aynı anda
Yaşanıyor her bakışında
Yüzüne çarpıyor bir esinti
Yerini sıcaklığa bırakarak
Yüzüne çarpıyor tüm gerçekler
Yerini yalnızlığa bırakarak
Dün bugünün biraz eskisi
Değişen insanın kendisi
Hayat sonbaharın ta kendisi
Duygular da sararıyor yapraklar gibi