Beso Ecem - Portre

Korkmadan söylemeliyim bütün herşeyi.
Anlatacağım üşenmeden olan biteni.
Bugünlerimi görmedide gözleri.
Zaten okumamıştım o varken bu sözleri.

Değişmeyen bir portreydi gözlerin.
Özlenir sevgi, özledim özlemim.
Hâlâ yazıyorsam unutmamışım geçmişim.
Yanımdan tanımıyormuş gibi nasıl da geçtin?

Baharı bekledim, gelirsin diye gitmedim.
Şehrimi değiştirmedim, gelirsin diye bekledim.
Özletme kendini dedikçe kendini özlettin,
Bilirim tek sefer de silinecek birisi değilim.

Papatyalar topladım saçlarına taç diye,
Ellerimle takacaktım saçlarına seve seve.
Arar bulurum seni diyar diyar geze geze,
Mektuplar bıraktım giderken izinden peş peşe.

Seçemem yollarını uzaklara gitme,
Ölürüm izinde yâr bir de sen ölme.
Gittin ya başkasını bari seçme,
Bana kızıpta başkasını sevindirme.

Mutluluğu gel beraber resmedelim,
Gel beraber bu düzeni bozulmadan değiştirelim.
İnsanlığa sevmeyi ve sevilmeyi öğretelim,
Aşk'a saygı gösterilmesini söyleyelim.
Yağmurdan kaçarkende sana tutuldum,
Gökkuşağı olunca sen birden beni unuttun.
Sen gözümde hiç gitmeyen bir buluttun,
Sen kâinata iyi gelen bir umuttun.

Yazdığım en güzel şiirlerin ilham perisi,
Tekrar gelse eminim nefesimi keser nefesi.
Bir zamanlar gitmememdi tek dileği,
Peki ya şimdi ne oldu kendisi gitti.

Değiştirin artık bu düzeni ben delirdim,
Olanların karşısında dayanamayıp yenildim.
Kalanların yanında ben gitmemeyi öğrendim,
Çok sevince de hiç sevilmediğimi keşfettim.

Nasılsın, iyi misin gözbebeğim?
Şaşırttın gidişinle kesildi nefesim.
Ağladıkça açıldım, açıldıkça ağladım,
Devamlı tek başıma sıkıldım ki yalnız kaldım.

Beni bir düşün, beni bir gör,
Beni bir hisset hadi,
Gördüğüm her yüzü sen sandım, delirdim mi ahâli?
Yükümse çok ağır, kambur oldu belim benim.

Ruhumsa daraldı, bir anda kendi çekildi,
Yağmurun dinmesiyle gözyaşlarım delindi.
Tamam da ne oldu? Neden birden gitti?
Başladı ağrılarım, bir kalem,
Bir kağıt, bir kahve, benim ilaçlarım.