Bin Ferzan - S.s.b.g.s 3

Ağlarım haçeri sapladı kalbime ölmedim
Yine başa dönmeli yazdığım her şiirin kokusuna hasret gözleri
Beni benden alır melul bakışlarının ardındaki yıkıklık
Bana sırıttı acınasır haldeki gözlerin
Sen kimyasalsın onu bile bıraktım

Kazandığım ne varsa kaybettim bu da kalbinin pazarlığı
Sevmek inanmaksa o da ispatıdır benim sazanlığım
Haz aldığım ne varsa tekrar azaldığı
Seni cümle alem izler tek bir adama dönmeni söyle bak ne mantığı

Yokoluşunu izlerim tam derken deryasındaki gözleri
Ekmeğim olur yazdığım şiir tek bir lafına can dönmemi
Sabahına ezan, gündüze sela, akşama kapanır gözlerim
Sana can deryasından can verdim inan ki sönmez özlemin

Bana yardım et kurtar bedenimi uyuşturucu gibi marifetin
İçimdeki zelzele sensin ben enkazdaki bir veledim
Son seferim son nefesim yüzünü görmediğim gün son nefesim Yıkılmış Oğuzun içinden bir sen kurtardım bir de şans meleğim

Tozu dumana katar nefretim
Ahvalime vah deyip bir de sen ekledim
Anama verdiğim sözleri tutamadım kadere karşı gelip oh çekmedim
Vay haline acınası suratın saf haline (zat haline)
En güzel hediyen kurşuna ismini yazıp uzaktan sık kalbime

Dostlarım, dostlarım onların gözleri sırtımdaki postlarım
Kanını akıtır canını yakar sözleri üstüne bir de dert zorbalık
Alt ettik sıkıntılarımızı alt ettik
Sarfettik bütün cümlelerimizi
Ben ne yaptıysam Babam affetti

Görmeme engel suratları bir de üstüme atılan kul hakları
Cigaraya temahül ettim ama soldaki dostum uzatmadı
Kendimi kesicem şerefsizim bana dönmeni sağlasa her gün içip
Ama tekrar başa döndüm göz altlarım selam durur sana hergün için