Bora Cengiz - Çocuk

Küçük bir çocuğun kumdan kalesini yıktın bugün
Özenle hazırlanmış sorularını ezdin geçtin
Umurunda bile olmadı bir an akan o göz yaşları
Ardına bile bakmadın gittin
Ve kaldı çocuk

Alışıktı belki yıkılmasına hayallerinin
Ama bu sefer çok üzüldü
Hevesi kırıldı
ve pes etti

Topladı kovasını
Sildi akan göz yaşlarını
Bir umut döndü arkasına baktı
Ama sen bakmadın

Çocuk Hep ağladı
Unutamadı o günü, o anı
Hep hatırladı
Çocuk
Yalnızdı
Anlatamadı kimseye, içine kapandı
Yaşlandı

Çocuk
Hep ağladı
Unutamadı o günü, o anı
Hep hatırladı
Çocuk
Yalnızdı
Anlatamadı kimseye, içine kapandı
Yaşlandı