Bozan Atuğ - Sensizlikten Sessizliğe

Bencildim belki insanlara ve çok kalp kırıcıydım,
Yazarken ağladığımı,o halimle görmeliydin,
Hiç bir sayfaya bir türlü içimdekileri tam dökemedim,
Ne konuşmakla nede yazmakla bir türlü bitiremedim.

Onca zamandan sonra herşeye boşver mi demeliyim?
Hatırladıktan sonra sadece gülümsemeli miyim?
Bir yandan da bastırır yokluğun,en büyük engelim,
Her şey bitti madem,neden hala sendeyim? (Neden)

Derdim sen misin? Yoksa senin düşünen bir akıl mı?
Sorun sende mi? Yoksa sahip çıkamamazlık mı?
Çabalarım boşa mı? Bu yokluğunun çıkmazı mı?
Şimdi anlıyorum ki sen hiç bu yollarda benimle olmamışsın.

Bu son değil buda bir başlangıç,sende bilirsin,
İstersen son kez dinle ondan sonra bitirirsin,
Gözlerin gözlerimdeyken aslında bizi silmişssin,
Yolun açık olsun derdim de,zaten çoktan gitmişsin.