Bozan Atuğ - Şimdi Yokluğun

Bu yağmurda anılarmız var,ve anlatıyor yağarak,
Hiç anlamıyorsun,çünkü her mevsim sende ilkbahar,
Bulutlar ağlıyor bak,
Ağlıyorum,dediğimden çok daha fazla.

Yalnızlığı yaşatıyor bu karanlık yürüdüğüm sokaklar,
Kurtuldun mu bensiz,gecelerden kaçarak?
Ben kurtulamadım hiç,güneş doğsa bile odamda,
Bir gün isterdim bir günaydın fısıltısıyla uyanarak.

Bir başkası vicdanında rahatlasın,rahatsın,
Bu durumdan rahatsızım,gelmelisin ansızın,
Bu gecenin ucu bucağı yok,azdı sızım,
Aklımı kemiriyor yokluğun,sence ben nasıl mıyım?
Bu pekte umrunda değil,hani hayatındım?
Hayatımdan çekip gittiğin gün,ne anladın?
Sana tüm yollar kilitli,işe yarar mı akıl yolu?
Daldığım bir boşluğun manzarası şimdi yokluğun.

Anıları öldürmek istemediğimdendir yazlardan kaçmam,
Yazmak istediklerim,sildiklerimden çok daha fazla,
Ne kadar hoşça bırakabilir ki,bir veda sözü?
Aklım almıyor,bumuydu üstünü örttüğün kalbinin özü?

Gülüşlerin kapatıyordu,her gecenin sonunu,
Her gece öldüğümü sessizlik sana sayıklıyor mu?
Suskunum çünkü dilimi kesiyor bu keskin sükut,
Ham bir aşk daha bulursan,kalbine sek vur.