Bulutsuzluk Özlemi - Oniki Kişi

Oniki kişi saydım,
Üç de sokak köpeği saydım,
Üşümüş,
Biri dişi.
Yağmur yağıyordu,
Soğuk bir rüzgar esiyordu
Üsküdar Meydanı'nda,
Herşey ıpıslaktı.
Saat geceyarısını çoktan geçmişti,
Saat geceyarısını çoktan geçmişti,
Ezan okunurken elli hoparlörden,
Yani gün ışırken birden,
Gökgürültüsüne benzer bir sesle otobüs geldi
Oniki kişiydik, itiştik, didiştik, apar topar bindik.
Sefer tasları taşıyorlardı, vardiyacıydılar.
Herşey kurulu bir saat gibiydi, yerleri belirliydi.
Olağan dışı olan, orada bulunan yağmur ve bendim.
Kentin o geceki vukuatlarından habersizdik hepimiz. Buğuluydu camlar, paltolar ıslak, otobüs soğuktu.
Biri ıslak bir kitap çıkardı,
Sayfalarını usul usul açtı,
Diğerlerinden oldukça farklı
Okuduğu kitabının adı
"Felsefenin sefaleti"ydi.
Buğuluydu camlar, paltolar ıslak, otobüs soğuktu.
Camı sildim, dışarı baktım, bayraklar var,
Bush gelmiş.
Sokak köpeklerinin donuk gözlerini gördüm,
Gözgöze geldik.
Motor gürledi, sarsıldı teker,
Çarkıfelek döndü.
Biri ıslak bir gazete çıkardı,
Çıplak kadınların resmine baktı.
Arka sayfadaki küçük bir haber
Bir diğer oniki kişiyle ilgiliydi,
Onlar ölü olarak ele geçirilmişti.