Burak Alkın - Tanıyamazken Kendimi

Geceler hep aynı,
Beceremem hayır.
Neyin ne olduğuna dair, olmadığı da var..
Olduğu kadar devam..
Peki ne bu halim?
Korkuyor gibi görüyorsam da.
Bence bu daha iyi..
Yaşıyorum demektir ölmüyorsam bak.
Hakkı yok bulutların önüme gölge olmasına,
Ve nefret denilen 2 satırın içime böyle dolmasına.
Günlerin dar olmasına , benliğimin kaybolmasına
Gerek yok.. Vicdanın bir yol bulmasına..
Farklılaştığım anlarda tanıyamazken kendimi.
Usandım, uzaklaştım.. Karşımda ki bir ben değil..
Nereye doğru sürüklendiğim önemlimi ?
Öğretmez hayat bazen inat edip direnmeyi..

--"Nakarat"--
Zaman alıyor hep alışmak.
Bu denli sorunlar,
Yarınlar içimde öylece kalınca..
Mahvediyor, Zor geliyor!
Yeni bir güne uyanıp yaşamak,
Engelleri böyleyken aşamam..

--"Verse 2"--
Depresyon evreleri, bunalıma fazla gerek yok.
Göz yaşlarına düşen umutlar kayıp ve kötüye epey tok..
Uyuşmalar ne saatlik ne aylık ne günlük,
Çığlıklar avcundayken delirmemek ne mümkün?
Bazen hayat atmıştır üstüne en ağır olan küfürünü,
Ve zaten kağıt üstünde hep hissedilenler mühürümüz.
Her şeye karşılık bu mutsuzluğum örnek ,
Cesaret ister.. Umutsuzluğu görmek..

--"Nakarat"--
Zaman alıyor hep alışmak.
Bu denli sorunlar,
Yarınlar içimde öylece kalınca..
Mahvediyor,
Zor geliyor!
Yeni bir güne uyanıp yaşamak,
Engelleri böyleyken aşamam..