C17 - Af

En başa dönüş, ne bir öpüş ne de dövüş,
Tekrar tekrar öğüt verir oldum kendime.

Hep bir yarım, kalır yarım, belki yarın, belki,
Yarından daha yakın.

Sefer biter, seher bilir nice yolu aşıp gelmişim,
Aşıp gelmişim.

Sen uyu, belki düzelir yarının,
Ve devam et, bu yol bitecek aslanım.

En dibe batış, ne bir kaçış ne de düşüş, Tekrar tekrar bela okur oldum kendime.

Hep bir anı, kalır aynı, belki unutur, belki
Gülümser bana, eskisi gibi.

Gece biter, kalem bilir nasıl da özür dilemişim,
Af dilenmişim.

Sen uyu, belki düzelir yarının,
Ve devam et, bu yol bitecek aslanım.

Sen uyu, inan düzelir hatalarım,
Ve hayal et, nasıl güzel sarılmışım.