Canas Evrad - Akıl Oyunu

Verse 1;

İlkin, her şeye çocuklar başlar ağlamaya
Rüzgarlarımı taşlamakla işlerine koyuldular
Ben bir anafordum
Kardan adamdan
Beni görünce korkup onlar akıllarını soydular

Tohumlarımı karıştırmış
Deli bir rüzgar oldum estim pencerene şimdi kov beni ordan kolaysa...
Ben kendimi aynama zimmetledim
Çıkartıp al beni ordan biraz dirayetin varsa

Lan ülkem kendini tek kişiye endeksledi
Herkes aptal oldu oysa ki söylenen akıllılıktansa arayış süvarisiydi
Pelerin ellerimde
Günahlarını belli etmeyen gülüş var gözlerinde

İnsan yoğunlaştı nefis huyunun akışına
Geçim derdi arttı fakat kurban oldu bakışına her bakışında göremeyen akıllar alkışında
Ben sana bir yaz verdim kullan bunu kışında!...

(chorus)

Sadece bir kez
Akıl dilensen dahi bile
Fikrin olmadığından yine
Ötekinden isteyeceksin

Acımasız
Olmak yine dahi isteyemem ama
Öylesine yine boş düşünceler elde edeceksin

İzler ve rüyalar
Durgun su arar da bulur yine yolunu Etraf yine çok puslu
Bu karanlık delik yuttu bi'' çoğunu

Peki şimdi söyle sıra kimde?
Bak herkes suskun
Bomboş ve açık kalır halin
Anlayamayan çözemez akıl oyununu!

Verse 2;

Kirli ellerinle
Söz yazma bırak
Eğer küfür edeceksen ahbap yorma beni bırak
Biraz cesaretin varsa cahil olmayıp da rap yap
Eğer biraz kaygın yoksa paraya lan, birazcık adamlık yap!

Çoğunun yazdığı yaşadığıyla alakasız
Ben bi'' çok dosttan geçtim, insanlıktan plakasız
Benim görünmeyen dostlarımın hepsi size namsız
Bana namlu gerek dilim çünkü düşman silahsız

Avuçlarını açtı sefil aklım yapma diye
Ulan insanlıktan bıktırdınız rolünü güzel oyna diye
Yetti artık sevgi, dostluk, kardeşlik diye diye
Bizi bize kırdırdınız batılı olucaz diye diye

Şimdi artık
Doğru yanlış karışmış
Sen biraz adam olabilseydin
Karışmazdı aklın.
Suçun masum görünüp
Şeytanlık taslamak
Şeytanlarının yaptığıysa
Sonunu hazırlamak!