Canfeza - Dem

Canfeza – Dem Şarkı Sözü

Verse 1:
Çok oldu şu gözlerim nemleneli,
Kalk bir çay koy da demlenelim.
Anlatacağım o kadar şey vardı.
Kime anlatayım şimdi ellere mi?

Nasıl anlayacak sen gibi birisi?
Işık kaynağısın sen ki bir irisin.
Nasıl anlatacak ben gibi birisi?
Yâr sen benim yüreğimin dilisin.

Çıktığım her noktadan inişim,
Heyecanımın kısraklara binişi,
Sen hayal dünyama sinişim,
Yeniden kendime gelişimsin.

Kendimi sokaklardan toplayışım,
Beklediğim fırtınanın kopmayışı,
Aşımsın; tattıkça tok, mayışır,
Yâr evimsin, alevim; korkma ısın.

Senin hâlâ mutlu olma şansın varken,
Kaç kurtar kendini yâr senin için erken.
Altında kaldım, duvarlarımı yıkarken,
Bir bardak su bırak başucuma çıkarken.

Sen beni bilirsin ölsem de dönmem.
Sözümü yemem bende ölsen de gömmem.
Seninle ne yapacağımı bilmiyorum,
Kayboldum ardında en azından yön ver.

Zamanında sevdin beni şimdi mutlu et.
Sevdik ama mutlu olmayı unuttuk hep.
İstediğin her şeyi bulur buluştururum,
Ama benden bunu isteme umut bu tek.

Dert çölünde dipsiz su kuyusu,
Canım çıktı, çıkmayan huyumsun.
Sert görüntünle yüreğin uyumsuz,
Canım çekti, çıkıp gelsen huysuzum.

Rahat uyu, hakkını ver duygusuzluğun,
Sensiz uyuduğumdandır uykusuzluğum.
Bir gün bu dert evine uykusuz buyur,
Gör bakalım gerçekten duygusuz muyum?

Yeniden sev bakayım, nasıl seviyorsun. Beni sensiz bırakma, seni yolsuz…
Ay ışığım sabrımı mı deniyorsun?
Gelme! Zaten görmezden geliyorsun.

Verse 2:
Nasıl bir maceranın ortasında kaldık?
Gönlün hangi avcının oltasına takıldı?
Hangi müsrifin israfı bol tasında kaldın?
Gönlüm mesafelerin voltasında kaldı.

Elim başka bir ele gitmiyor gel,
Yapamam sen beni içimden izliyorken.
Sen gelirsin diye bitmiyor dem,
Kulağım kendi sesimi işitmiyorken.

Hemen hemen her gece rüyalarımdasın.
Yani artık maalesef güyalarımdasın.
Güya benimdin sonsuza dek,
Öyleyse varlığın neden rüyalarımda sır?

Halâ bıraktığım gibi misin?
Kaplıyor mu, içini kin, dilini kir?
Halâ bıraktığın gibi misin?
Yarım bırakma, gel; dibimi sil.

Ben düz söylerim, kulağın yan anlar,
Su serp bu yana, burada yanan var!
Benim eksilttiğimi sen tamamla,
Soyadım ismini sekiz harfe tamamlar.

Yarım söylesem de beni tam anla
Yarım kalanı tamamlarız zamanla.
Herkesin derdi kendine tamam da
Bir olur mu küle dönmüş yananla?

Gel artık düşüncelerim düşlerinden uyansın.
Denize dönse gül yüzün gözlerinden su yansır.
Ben soğudum dünyadan ki ben donarım, o yansın.
Duy sesimi ya Rabb Sen her şeyi duyansın!

Sana gelirken nehirleri denizleri aştım.
Ne bir an umudum yitti ne de rotam şaştı.
Bir krater ya da bazen bir buluttan taştım.
Gözüm çölden kuru gönlüm okyanustan yaştır.

Demini alır gün geceden aklımdadır yüzün
Aklıma düşünce yüzün şaşar tersim düzüm.
Tersim olur düzüm üstümde bir hüzün,
Sanki içime oturmuş kalkmak bilmez o son sözün.