Canny - Ölüm Kafiyesi

Sen zifiri karanlık gecemin ay ve güneşi
Sen sevdiğim kadın benim duam ve güneşim
Yardım et,yoruldum bıktım artık her şeyden
Neden bir türlü yenemem aşk denen bu güreşi

İçimi sızlatan bir sen,bir de yokluğun
Yüzünü göremediğim gündür ,o andır korktuğum
Başıma gelme ne olur güneşin soğukluğu içimi yakar,
geceme çöker aşkın korkuluğu

Kalbimin yonttuğu en değerli bir taşsın sen
İçindeki aşkı bırak haddini aşsın gel !
Yeter ki yanımda ol,yalanda olsa sev
Bir kere seviyorum der ,sonra giderim ben ölüme

Nasılsa yaşarken de ölüyordum
Ne farkeder ki mutlu olduğunu görüyorum O yeter bana inanma yalandan gülüyorum
İhanetle kazdın aşkı nefretimle gömüyorum

Bir gül olmak istedim hep kopar da kokla diye
Bir gün ölmek istedim ben koparsam korkma diye
Bu ölüm kafiyesi,satırlar söyle niye ?
Neden mi? "Ölümden kork adımı anma" diye

Rüyalarıma giriyorsun git de diyemiyorum
Rüyalarım bittiğinde kabuslara direniyorum
Bilemiyorum belki her uykumda yanımdasın
Fakat Kalp gözüm kör oldu "rahmetli" göremiyordu

Ölmek istiyorum bakmayın siz kuruntuma
Ölmek istiyorum izin vermiyor ki gurur buna
Zehirleniyorum ben onsuz içtiğim her yudum suda
Biliyorum birgün aşklar biter gelir geçer buda