Çoban - Paramparça

Geldim bu dünyaya birden
Düştüm meleğin elinden
Çırılçıplaktım, etrafa baktım
Geçti çok yıllar üstünden
Yürüdüm bir boşluğun içinde
Zaman geçtikçe, insan anlıyor
Ama ne çare, anlamak yetmiyor

Bütün çiçekler birden solar
Toprak baba halim anlar o an
Kanunu bu tabiatın
Birisi gider, yenisi gelir ardından

Bir kısır döngünün içinde
Gidip gelmişiz senelerce
Zaman geçtikçe, bıkar olmuşuz. Matemi tutulmuş gidenin
Evi olmuş hep gelenin
Onun adına, dünya demişler
İçindekiler, hayat vermişler

Simdi, o büyük dünya yok
Karanlıkta bir sır gibi
Kaybolmuşuz onun yanında
Ne aşk, ne de bir parça kin
Ne yağmur ne güneş
Sabırsız bir göç bu sonsuzluğa
Son yolculuk mutlu olsun istedim
Eski hayaller düşerken bir bir
Tut elimi bırakma
Eriyor nasılsa giderken yanından
Paramparça