Depresif Tepki - Yokluğun

adeta isyanlardayım ve yokluğun bana ölüm
bir film gibi sanki acı çekiyorum her bölüm
bu film aksiyondanda geçilmezdi her gün
herkes karşıma dikildi yetmedi yine bu zulüm

bugünüm yara bere içinde yani her nefeste
neler atlatmaya çalışmadım ki ben gecelerce
ve neler anlatmaya çalışmadım sana dizelerde
hepsi yerine ulaşsın diye koştum senelerce

içgüdüm desede böyle gitmez olmaz saçmalama
ben sonunu bile bile yine de koşturdum sana
biteceğini bilsemde yaşamak istedim bunları
seninle yaşayabileceğim o en güzel duyguları

vurguları yaptım en mühim noktalarda şiirde
yazabileceğim en güzel şekildede yazdım işte
sana böyle ifade edebildim en iyi kendimi
başkalarına kulak asmadım çünkü gereksizlerdi


yokluğun yaşatıyor yazdırıyor bana bunları
hepsi tamamıyla gerçektir sözlerim yankılanır yokluğunla imtihan edildim bu bi hüsran
keşke beni öylece yoksaymasaydın dünyandan


aramıza girmek istediler ama başaramadılar
dinlememe bile gerek yoktu çünkü yalandılar
en işlek caddedeki boş kalabalıklardandılar
yani onlarla uğraşmak boş işler arasındaydı

arasındayım ölümle yaşamın ikiside somuttur
dayanmaya çalıştım yitirmedim ki umudumu
olmayışın beni kararsızlığa sürükledi doğrudur
benim en önemli sorunumsa o kendini biliyodur

silemiyodur yaşananları yer açamıyodur yüreğinde
ben yer kapladım birazcıkta olsa derinlerinde
hissediyorum öyle altıncı hissimde başrolde
seni bu adam bıkmadan umutluca beklemekte

teklemezde bunları söylerken bu kalbim
konuya hakimim sen olunca benim her şeyim
izmir senle güzel nacizane düşüncelerin eseri
uçurumlar olmasın aramızda sen ol benimle