Diken - Karagül

Kara bir gül açıyor, son sevdanın bağrında
Ayrılık vakti geldi şimdi, yolculuk son aşka
Son sevdayım ben, şurda ağlayan çocuk
Yüzümü göğe dönmüş gibi huzura ermişi ben
İstersen kilitle beni kağıların ardına
Yine gelirim koynuna
Vazgeçmem senden ben, ben ah! Karagül ah!

Ah! Karagül, karagül
Ah! Karagül, karagül
Ah! Karagül, karagül
Ayrılık vaktidir şimdi

Fırlatıp atsan da beni dağların doruklarına
Bir gece koynunda açıveren ben olurum Bir dağın doruğuna ekersen eğer beni
Birgün ovalara inen ben olurum, ben olurum
İstersen kilitle beni kapıların ardına
Yine gelirim koynuna
Vazgeçmem senden ben, ben ah! Karagül ah!

Ah! Karagül, karagül
Ah! Karagül, karagül
Ah! Karagül, karagül
Ayrılık vaktidir şimdi

Dinle beni, bu esir yüreği
Yanık bir ağıt, türküyüm ben
Karanlığın altında koşarken düşe kalka
Gözlerimi kamaştıran sensin karagül