Dipnot - Zail

1.Bölüm
telaştan elim kaleme sarılmış bugün.
ve aynı teraneyle parmak uçlarımda sararmış bir gül.
bugün bir hayli yorgun olan dudaklarıma tütün,
iyi gelir mi sence ciğerlerde hasarlar var büsbütün!

bu solgun yüzüme müstahak mı biraz daha da hüzün?
yüzüm kederi tasvir eder gözlerimde solgun bakışlar.
kana bulandı sanki isteksiz şu nakışlar.
bin gözümde olsa pislik gözlerinle bakışmam!

sual soruldu yıllar önce cevaplar aynı.
bu manzaradan memleketin dört bir yanı aydın!
görülmemişti saygı.gerdanımda onca zehir,katran.
şiirler vasıtaysa özleminle yanmam!

bu armağansa hayattan çatımda yağmur olma.
kışın korsam,yağmur olmam,umutlarım elde kor lan!
gidenler ardından cenazelerini taşır derdim.
nasılsa seni bu hayattan elimle azad ettim.

bir mermi kadar siyah,istiridye kadar kırılgan.
ve sakallarımın uzunluğuysa derdim kadar sırıtmaz.
şehre aniden bir yağmur iner,yüzümü okşar.
ellerim kelepçeli,bileklerimse naçar.

Nakarat(Dipnot) ille de yağmur yağsın diyemem,
gözlerin ne işe yarar ahmak?
sen sus...
kalemin konuşsun.
ahvalimi ters-düz eder onca zail.

2.Bölüm
çamura battı hatıralarım ve benden geride kalanlar.
ben,ölümü düşleyenler ortasında başkumandan.
münferit bi'şiir yazmak Güneş'ten de altın saçlara.
ölümü dizegetirdim senin gelmemen biraz tuhaf.

Serhat bir açıklık yakalar basar şiiri-kalayı.
ölümlü düğünlerde eksik olmaz mevta tarafın halayı.
Dünya başıma yıkılmış ve sigaram arşa kaldırır beni.
nerde olduğundan haberim olsa kafayı yerim.

bugün şiirlerden kurulu masama bir kadeh sen ekledim.
yalnızlığımı ikiye bölsem bir adet sen etmedin.
ben uykularda bulamadım ki huzru,
bulamadım ki mutluluktan bi'pay, sence şimdi kimde kusur?

mazi ayıklanmaz,direk doldurun şu kirli çarşafa.
İstanbul'u da senli günlerimden ötürü uyutmam.
bensizliği düşünmen ayrı olayken,
sen,şarkılarımı dinle ses tonumda tonla huzur var.